bahtsız bloger ,mutlu bloger..

 dün benim günümdü ,kojajım öle söledi :) canın ne istiyorsa onu yapalım dedi.2 haftadır tatil yapmadığı için ve ben de haftada bir defa ve yalnız olarak evden çıktığım için çok bunalmıştım.çok iyi geldi bana..güne salacakta kız kulesi manzarasıyla simit sarayında kahvaltı ederek başladık.kardeşimin de ders aralıkları denk geldi ve hep beraber yapabildik kahvaltımızı.çok beğendim.sevgili feyzanın bloğunda methini duymuştum simit sarayının.ben de  notumu yüksek tutuyorum bu simit sarayı için.

kahvaltımızı yaptıktan sonra salakcakta biraz yürüyüş yaptık sahilde.bu camiyi herkes biliyordur herhalde ben yeni keşfettim :) şemsi paşa camii galiba adı.huzur dolu biyer. muhabbet ederken Aziz Mahmut Hüdai Hz. leri ne geldi söz.haydi gidelim dedik.yürüyerek çıktık.ziyaretimizi yaptık.oradaki koku daha önce hiç almadığım bi kokuydu.orası da huzur doluydu..

“Sağlığımızda bizi vefatımızdan sonra kabrimizi ziyaret edenler ve türbemizin önünden geçtiğinde fatiha okuyanlar bizimdir
Bizi sevenler denizde boğulmasın ahir ömürlerinde fakirlik çekmesin, imanlarını kurtarmadıkça göçmesin”

ne büyük ne şevkat doluymuş..
tekrar tekrar gitmek isterim.
arabamıza yürüyerek ulaştıktan sonra dönüş yoluna geçtik.dönerken optimumun orda eşim hadi buz pateni deneyelim dedi.sağolsun atraksiyonları hiç bitmiyor :) hep bir adrenalin dolmak istiyor adam :) benim de aslında o sırada aklımdan o geçiyordu ama cesaret edemem, ya boynuma bişey olursa diye içimden kendi kendime konuşuyordum :) ımmmm falan derken o çoktan yola koyulmuştu.

görüldüğü gibi değilmiş epey zormuş.ilk piste çıkınca anaaaa ben buraya basamıyorum bile nasıl paten yapcam dedim ama 1 dk sora alıştım.kenardan kenardan ufaktan kaymaya başladım.bazen tökezledim.eşim cesaretle kenardan ayrılıp tökezleyerek düşme tehlikesi atlatarak ortaya atıldı.bi süre sonra alıştı.hocalara bakarak taktik de geliştirdi.herşeyi hemen kapiyo kerata :))  gıcık oluyorum :)) ben böle el ayak becerisi gerektiren şeyleri çok geç öğreniyorum.zaten o yüzden arabayı da zor kullanıyorum.biraz da boynumda problem olduğu için korkuyorum.herneyse bi süre sonra ben de hızlandım .hızlandım ama tabi kenarda :)))))) tutunarak :) eşim artık köşelerde bırak tutunma diye beni cesaretlendirmeye çalıştı.önce küçük  bir bıraktım diğer köşede hadi daha geniş al diye cesaretlendiren kojajım yere popo üstü yapışmama engel olamadı :))))tabiii  düşmek önemli değil de korktuğum şey başıma geldi :( boynum dikey darbelerden çok etkileniyor.demekki yaylandım :) düşerken. boynum dehşet ağrıdı.buz pateni maceram da burada bitmiş oldu :))) 

eve döndük orjin sürüp uzandım bi süre sonra geçti.ama ikimizi de korkutmaya yetti.fıtık oluştu sandım.elimde uyuşukluk oldu çünkü.neyseki bi kaç saatte geçti.

araba kullanmaya (sürüş talimi  :) çıkalım dedi eşim ama tüm keyfim kaçmıştı.sahile madoya tatlı yemeye gittik.biraz da dragos sahilde yürüdükten sonra evimize döndük.

akşamsa Hüdai yolu filmini indirip izlemeye koyulduk ama ben çok yorulmuştum ilk yarım saatte uyudum.

bugünse sırtım kollarım boynum çok fena dayak yemiş gibi :)

kısacası dün benim günümdü gerçekten.dün için eşime çoook teşekkür ediyorum.

dünden çıkarımlar :

1: bidaha asla içine sinmeyen acaba dediğin şeyi yapma dükkan 

2: sen problemli bi insansın bunu kabul et ve adrenalin arama dükkan

3:her konuda kocanı dinleme dükkan :)

4:boynunu daha çok kolla dükkan (geriye dönmek an meselesiymiş)

5: böyle günler daha çok olsa keşke..buda dua :)))